Η υποκρισία των κυβερνώντων, έσχατη ασυνέπεια του συστήματος.

Εμμανουήλ Ν. Κώνστας

Γενικός Γραμματέας του Εθνικού Μετώπου     

Η υποκρισία των κυβερνώντων, έσχατη ασυνέπεια του συστήματος.

Το τελικό κτύπημα στην κοινωνία έχει αποφασιστεί εδώ και καιρό. Πολλά από τα διαβόητα μέτρα που στρέφονται πλέον κατά της επιβίωσης των εργαζομένων και των συνταξιούχων, είχαν αποφασιστεί και ψηφιστεί, ήδη από τις προηγούμενες κυβερνήσεις.
Επιχειρείται ένα σύστημα αντιμετώπισης κράτους με νέα αντίληψη. Η έννοια της οντότητας, νομικής, θεσμικής, αλλά κυρίως ως κοινότητας ανθρώπων που θέλουν να ζουν με αξιοπρέπεια, παραλείπεται. Αποφασίζουν μηχανισμοί εκτός Ελλάδας και διαχειρίζονται τους πολίτες της χώρας ως σύνολο κατοίκων που βρίσκονται σε μια επαρχία οικονομικής διοικήσεως. Έχουν διαχωριστεί ο πλούτος της χώρας από τους ανθρώπους. Είναι επίσης, η βούληση των «κατοίκων» της χώρας αδιάφορη για το επιχειρούμενο σχέδιο.

Σύμφωνα, με την επικρατούσα αντίληψη εργασίας και οικονομικής λειτουργίας η ενδεχόμενη απομάκρυνση των Ελλήνων από τη χώρα τους, είναι μέρος μιας συνολικής διαδικασίας για την παγκόσμια οικονομία. Είναι επίσης σαφές ότι εθνικός πλούτος δεν υπάρχει το δε τίμημα δεν καθορίζεται από τις ηγεσίες που μάλλον είναι προσχηματικές αλλά από τους κανόνες της αγοράς, άρα από αυτούς που προτίθεται να τον αγοράσουν.

Σήμερα, είναι απολύτως κατανοητό που οδήγησε ο δανεισμός και η συμμετοχή σε ένα σύστημα απελευθέρωσης χωρίς τον παραμικρό όρο επιβίωσης. Το Εθνικό Μέτωπο χωρίς ίχνος αυταρέσκειας παρά μόνον για λόγους πολιτικής παιδαγωγικής και κυρίως για λόγους αυτογνωσίας και διαμόρφωσης ρεαλιστικού λόγου, μπορεί να ισχυριστεί ότι με σειρά άρθρων, φυλλαδίων, ομιλιών και κάθε άλλης δυνατής ενημερωτικής προσπάθειας, αγωνίστηκε να αναδείξει το πρόβλημα δεκαετίες πριν, όταν εξελίσσονταν. Άρθρα όπως, «όταν σταματήσει ο δανεισμός», «που οδηγεί ο δανεισμός», « Η απελευθέρωση των αγορών και οι εθνικές κοινότητες», «Η ψεύτικη ευημερία και οι κίνδυνοι», αποδείχτηκαν προφητικά.

Ποιο είναι όμως το κύριο επιχείρημα των εντολοδόχων που ασκούν τη διακυβέρνηση για την ανάγκη των μέτρων. Η θεωρία πως εδώ που βρισκόμαστε είναι αναπότρεπτη η αποδοχή τους, καθώς μια άρνηση θα σημάνει το τέλος της Ελλάδας, μέσα από σκληρή χρεοκοπία όπου πια δεν θα συντρέχει η Ευρώπη ή άλλοι παγκόσμιοι παράγοντες.

Ας δούμε όμως, την αλήθεια των πραγμάτων. Ισχυρίζονται ότι η Ελλάδα θα δοκιμαστεί σκληρά γιατί δεν διαθέτει συναλλαγματικά αποθέματα σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο, όμως δεν λένε τι έκαναν τρία χρόνια τώρα. Ισχυρίζονται ότι τα έσοδα παρουσιάζουν καθυστέρηση εδώ και καιρό, αλλά σύμφωνα πάντα με τα δικά τους στοιχεία το παραεμπόριο εμφανίζει κύκλο εργασιών 25 δις (υπουργείο Ανάπτυξης), το λαθρεμπόριο καυσίμων τουλάχιστον 6 δις (υπουργείο Οικονομίας), το εμπορικό ισοζύγιο τουλάχιστον 20 δις (υπουργεία Οικονομίας και Αγροτικής ανάπτυξης), οι δαπάνες σε κωδικούς της αυτοδιοίκησης βρίσκονται σε εντελώς εσφαλμένη κατεύθυνση και συχνά σε σπατάλες τουλάχιστον 2,5 δις (υπουργείο Εσωτερικών).

 Με άλλα λόγια θα έφταναν εδώ και χρόνια αποφάσεις και χειρισμοί το κράτος να δημιουργήσει έστω τις προϋποθέσεις για την επιβίωση της χώρας.

Δύο είναι οι βασικοί λόγοι της παρούσας κατάστασης. Η ανεπάρκεια ή η υποταγή των πολιτικών και των άλλων ελίτ που ασκούν την διακυβέρνηση με γνώμονα το συμφέρον παντός άλλου πλην του εθνικού και δεύτερον η βούληση των ξένων κύκλων , δανειστών , κρατών, πολυεθνικών και κάθε άλλου ενδιαφερομένου να εκμεταλλευτούν την καταρρέουσα ελληνική οικονομία. Η βούληση αυτή εδράζεται και σε μια γενικότερη θεσμική πραγματικότητα που διακατέχει μετά το Μάαστριχτ την Ευρώπη καθώς και μια σειρά άλλων αποφάσεων για την παγκόσμια οικονομία.

Το οικονομικό και κοινωνικό ζήτημα, είναι πρωτίστως πολιτικό ζήτημα. Η πορεία της χώρας όσο βρίσκεται στα χέρια των δανειστών και των πολιτικών της τελευταίας μεταπολιτευτικής περιόδου, είναι δυστυχώς προδιαγεγραμμένη. Η ιστορία γράφεται με αρνήσεις. Οι εθνικιστές δικαιωμένοι από τις εξελίξεις οφείλουν να αντιτάξουν την δική τους πρόταση και καθορίσουν τη νέα πορεία.