Ο τελικός παραλήπτης του χρήματος

Του Συνεργάτη μας Φοίβου Ιωσήφ

                                                                                                                                                                                                    

Η κάθε πράξη και το κάθε αποτέλεσμα έχουν κάποιον συγκεκριμένο παραλήπτη. Αυτός πού τελικά λαμβάνει και απολαμβάνει  τον καρπό συγκεκριμένων ενεργειών είναι συνήθως άλλος από εκείνον πού πιστεύει ο ενεργήσας. Για παράδειγμα, κερδίζει κάποιος ένα μεγάλο ποσό, από αυτό το ποσό χρησιμοποιεί κάποια χρήματα για να ικανοποιήση συγκεκριμένες ανάγκες επιβίωσης, όπως, για να αγοράση ρούχα, έπιπλα, αυτοκίνητο,παπούτσια και τροφή. Αυτά τά κάλυψε και πάει και

τελείωσε.Τά επί πλέον χρήματα τά αποθησαυρίζει για κάλυψη πιθανόν νέων μελλοντικών αναγκών. Σε κάποια στιγμή καλύπτει και τις μελλοντικές του ανάγκες αλλά

και πάλι το ποσό είναι μεγάλο και το προσθέτει στα προήγουμενα αποθησαυρισθέντα. Αυτό μπορεί να συνεχιστεί για μία και αν χρειαστεί για δύο ή και τρείς ζωές.Φτάνει να γίνει κοράκι, να περάσει τά  εκατό και ακόμη να αποθησαυρίζει.Ο κάθε επόμενος  πλούτος προστίθεται στον κάθε προηγούμενο. Ο αποθησαυρίζων δεν έχει ανάγκη περισσότερο πλούτο, και όμως, σαν μία μηχανή πού δεν ξέρει κάποιος πώς να την σταματήσει συνεχίζει να λειτουργεί στο διηνεκές.Πλούτος επί πλούτου, καταθέσεις επί καταθέσεων, μετοχές επί μετοχών και επενδύσεις επί επενδύσεων. Η φαντασία του ανθρώπου ξεχνά ή αποκοιμίζει και τις τελευταίες γνώσεις περί του περατού της ζωής και συνεχίζει να λαδώνη τά γρανάζια της ανυποψίαστης ψυχής του. Το νέκταρ της επιτυχίας και κυρίως της αναγνώρισης τον κάνει να φαντάζει σαν τον δρομέα του Μαραθωνίου δρόμου πού πέρασε την κορδέλα του τερματισμού και συνεχίζει να τρέχει μόνος σε έναν μακρινό δρόμο με την πεποίθηση ότι ακόμη οι θεατές του σταδίου τον ζητωκραυγάζουν.

Τα χρήματα για τους φτωχούς καλύπτουν βιοτικές ανάγκες απέναντι στο κρύο, την ζέστη, την πείνα, την στέγαση, την προστασία των παιδιών.Για τους πλούσιους καλύπτουν ανάγκες αναγνώρισης και καταξίωσης. Η Αχίλλειος φτέρνα του καλοταϊσμένου, και μάλιστα του παράνομα καλοταϊσμένου. Μέχρι τελευτής του βίου δεν καταξιώνει τον εαυτό του απέναντι στην συνείδησή του, την οποία συμπιέζει συνεχώς μέχρι πού την κατατροπώνει, την αμφισβητεί και την απομακρύνει από τις καθημερινές του ενασχολήσεις.

Βλέπετε πώς ενώ ικανοποιούν όλες τους τις ανάγκες και μπορούν να κατέχουν ότιδήποτε αποκτιέται με κάποιο νόμισμα, δεν σταματούν να κερδίζουν περισσότερα και περισσότερα. 

Χαμογελούν με ένα είδος χαμόγελου ελεγχόμενης  υπεροψίας, ενίοτε ελαφρώς ειρωνικής, πού αποκαλύπτει απόλυτη συγκατάβαση στην μικρή σας προσωπικότητα ενώ τηλεφωνεί μπροστά σας για να μιλήσει για ένα τεράστιο έμβασμα επιδεικνύοντας την ίδια στιγμή ένα είδος πλήξης με αυτά επιτέλους τά εμβάσματα σε Γιέν και Ελβετικά Φράγκα. Μιλάει για την καινούργια του βίλα οκτακοσίων πενήντα δύο και μισό τετραγωνικών μέτρων πού με βαριά καρδιά την έχτισε για να αποφύγει την γκρίνια της γυναίκας του. Ο ίδιος δεν ενδιαφέρθηκε ούτε ασχολήθηκε με το χτίσιμο , εκτός από τά χρυσά πόμολα πού διάλεξε μαζί με τις επίχρυσες βρύσες του μπάνιου πού παρήγγειλε σε έναν Γάλλο φίλο του βιομήχανο στο Μπορντώ.

Από φίλους βιομηχάνους άλλο τίποτα, να φαν κι οι κότες.  Δεν πρόκειται να λάβει μέρος  άλλη φορά σέ τέτοιες ασχολίες μόλις επιπλώσει και το σπίτι του στα Ηλύσια πεδία στο Παρίσι. Σου μιλάει για τά πιο βαρετά πράγματα του κόσμου με τον τρόπο πού τα λέει, αλλά πού άν δεν σου τά έλεγε, πέραν του ότι θα έσκαγε, τελικά, δεν θα είχε και κάτι άλλο να σου πει. Παίρνει συνήθως ύφος ανέμελο και χαλαρό όταν ανοίγει τη συζήτηση για τις μετοχές του στο χρηματιστήριο της Κουάλα Λουμπούρ και μετράει τις κουβέντες του μία-μία πίνοντας το ουίσκι του με κινήσεις αργές  Ρωμαϊκού μεγαλείου έχοντας σαν πρόθεση να σε πείσει για τον λόγο της επιτυχίας του πού στηρίχθηκε αποκλειστικά και μόνον στην μοναδική και ανεπανάληπτη μεγαλοφυΐα του. Τύφλα να χει ο φιλόσοφος Σπινόζα. 

Αν ξαφνικά αναφέρεις το όνομα του Αριστοτέλη του Σταγειρίτη, θα του δημιουργήσεις μεγάλο πρόβλημα γιατί ο ίδιος ξέρει πολύ καλά ότι ο Αριστοτέλης Ωνάσης ήταν από την Σμύρνη της Μικράς Ασίας. Βαθιές γνώσεις πού σφυρηλατήθηκαν στο καμίνι της ζωής.

Βέβαια αν τον συναντήσεις μεσιμέρι, θα σου μιλήσει αυθόρμητα και εγκαρδίως ειλικρινά πόσο βαρύ αισθάνεται το στομάχι του άλλοτε από τις πέρδικες  και άλλοτε από το αυγοτάραχο  περιοχής της Νέας Ζέμπλιας  της θάλασσας του Μπάρεντς πού ασυλόγιστα καταβρόχθησε. Αναφέρεται στο φουά γκρά σαν να μιλάει για μοστολούκουμο ή μπουγάτσα.

Διαπιστώνει κανείς πώς πάμπλουτοι άνθρωποι αγωνίζονται με χέρια και με δόντια να δείξουν πώς είναι σπουδαίοι, βαθυστόχαστοι, σοφοί και κυρίως ανεπανάληπτοι, και το μόνο πού καταφέρνουν είναι να εντυπωσιάζουν τους  αδαείς του δικού τους επιπέδου και να αηδιάζουν τους άλλους, τους διαγνώστες των χαρακτήρων. Δυστυχώς, οι πρώτοι είναι η απόλυτη σχεδόν πλειοψηφία και το ελιξίριο των κατά τόπους εργένηδων της μεταξωτης robe de chambre και της αμμώδους ερημίας της ψυχής τους. Ζούν  μοναχικά όχι από πίστη στην αυτοσυγκέντρωση αλλά από αδυναμία συναναστροφής, και για τον λόγο αυτό στυγούν δεδορκώς, ουδέν ηδικημένοι, όπως  ξεκάθαρα δηλώνει ο Ευρρυπίδης. Πάνω στη  πλήξη της υποχρεωτικής τους  μοναξιάς  πού δημιουργεί το μίσος, πωλούν όπλα, ναρκωτικά, πολιτικούς και τον εαυτό τους με αντίκρυσμα την δική τους απεγνωσμένα ζητούμενη  επιβράβευση. Το αποτέλεσμα είναι τά χειροκροτήματα και  οι επιταγές επί Ελβετικών Τραπεζών αλλά μη αναγνωρίσιμων από την δική τους Τράπεζα του υποσυνείδητου, πού τις απορρίπτει  ως ακάλυπτες πλαστογραφημένης ηρεμίας και βίαιης αυτοαναγνώρισης. Στις παγκόσμιες συναλλαγές δισσεκατομμυρίων δολλαρίων δεν χρηματοδοτούνται πραγματικές ανάγκες αλλά αρρωστημένοι εγωϊσμοί, διαστροφές δισπίθαμων προσωπικοτήτων και ελλειματικοί χαρακτήρες χαώδους ψυχικού ερέβους.

Ας μην νομίζουμε ότι μόνον οι πλούσιοι αισθάνονται και ενεργούν  ως φερέφωνα του ασυνείδητου, το πιο πιθανό είναι πώς όλοι μας, φτωχοί και πλούσιοι στην θέση μιάς  εξουσίας το ίδιο απεγνωσμένα θα ζητούσαμε το χειροκρότημα και τά ειλικρινή συγχαρητήρια του πλήθους των ημιμαθών. Ο φτωχός νεαρός αγνοεί πεισματικά τά περασμένα μεσάνυχτα και θορυβεί με την κομμένη του εξάτμιση, ο ίδιος άνθρωπος, ο ίδιος οργανισμός, αν ήταν πλούσιος θα θορυβούσε με τά καλογυαλισμένα κανόνια του.

΄Ολοι είμαστε έτοιμοι να βυθιστούμε στην ηδυπάθεια  της δόξας, έστω κι αν το βάθρο της είναι φιαγμένο από κρανία όλων των ηλικιών. Οι βρικόλακες των χιλιάδων πολέμων είναι η μουσική θηριωδία πού ηδονίζει τους κρατούντες όλων των επιπέδων.Το ανθρώπινο είδος είναι ελλειπές και ευάλωτο στην αδάμαστη ανάγκη για τιμές και ουρανομήκεις κραυγές. Η ανάγκη της τροφής είναι μικρότερη από εκείνη της αναγνώρισης.Η πρώτη κορρένυται με την τροφή, η δεύτερη δεν αρκείται ούτε με  αίμα, δεν κορρένυται ποτέ, παρά μόνον μέ την απόκτηση γνώσης και  αυτογνωσίας. Πανάκριβες προϋποθέσεις και ακόμη ακριβότερες αξίες στο χρηματιστήριο του επίπονου χρόνου και της προσπάθειας.