Μάζεψαν τις νεοταξικές δηλώσεις Βορίδη.

του Παναγιώτη Αποστόλου
Οι προχθεσινές δηλώσεις του άλλοτε «υπερπατριώτη» βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας, Μάκη Βορίδη, στη ραδιοφωνική εκπομπή των Άκη Παυλόπουλου και Μάνου Νιφλή, στο Real fm, για τον πλειστηριασμό ακόμα και των πρώτων κατοικιών των Ελλήνων πολιτών, από τις τράπεζες, οι οποίοι έχουν συνάψει στεγαστικά δάνεια και αδυνατούν να τα αποπληρώσουν λόγω της οικονομικής κρίσεως που μαστίζει τη χώρα, έχουν ξεσηκώσει θύελλα αντιδράσεων από τους Ελληνες πολίτες και οι καταγγελίες τους έχουν κατακλίσει το διαδίκτυο. Επίσης, ξεσήκωσαν θύελλα αντιδράσεων όλων των κομμάτων της Βουλής. Πιο συγκεκριμένα, ο πρώην πρόεδρος της Βουλής και βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, Απ. Κακλαμάνης, κατέθεσε σχετική πρόταση προς τον υπουργό Οικονομικών, όπως
επίσης, ο βουλευτής και κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της Χρυσής Αυγής, Χρήστος Παππάς, ο οποίος κατέθεσε επίκαιρη ερώτηση γι΄αυτό το φλέγον ζήτημα.

Όλες οι παραπάνω αντιδράσεις θορύβησαν την μνημονιακή κατοχική Κυβέρνηση Σαμαρά και επελέγη σε ρόλο πυροσβέστη ο υφυπουργός Ανάπτυξης Ν. Μηταράκης, προκειμένου να διαψεύσει τα σενάρια που δημιουργήθηκαν σχετικά με την πρόθεση της κυβέρνησης να προχωρήσει σε αναστολή της απαγόρευσης πλειστηριασμών για την πρώτη κατοικία, με αφορμή τις δηλώσεις του βουλευτή Μάκη Βορίδη.
Στο προχθεσινό άρθρο μου, «Σοκ και οργή για το νεοταξίτη Μάκη Βορίδη», ( ΕΔΩ ) σχετικά με το παραπάνω θέμα, προσπάθησα να σας σκιαγραφήσω το  νεοφιλελεύθερο-νεοταξίτη, υπέρμαχο των δανειστών-τοκογλύφων και τραπεζιτών μεγαλοεργολάβων, Μάκη Βορίδη, καταγράφοντας γεγονότα από την συνύπαρξή μας στο ΛΑ.Ο.Σ.

Σήμερα, θα σας γνωστοποιήσω επιστολή του πρώην Γραμματέα Κεντρικής Επιτροπής του ΛΑΟΣ, Μιχάλη Βάρδα, η οποία δημοσιεύθηκε στην εβδομαδιαία εφημερίδα «Ελεύθερος Κόσμος» την Κυριακή 21 Νοεμβρίου 2010, με θέμα: «Η συνέντευξη Μάκη Βορίδη και το επαχθές Μνημόνιο», όπου εξηγεί την αντίθεσή του στην μνημονιακή πολιτική Βορίδη και η οποία εκφράστηκε μια εβδομάδα πριν, μέσω συνέντευξής του, στην ίδια εφημερίδα. Σε αυτή ο κ. Βάρδας παραδίδει στον κ. Βορίδη μαθήματα πολιτικής και πατριωτισμού. Επιπλέον, κατ΄ αυτόν τον τρόπο ενισχύεται η άποψη που διατύπωσα στο άρθρο μου: «Σοκ και οργή για το νεοταξίτη Μάκη Βορίδη», όπου μεταξύ άλλων κατήγγειλα: «Παρ΄ότι ο κ. Βορίδης, έχαιρε της πολιτικής ασυλίας του Προέδρου του κόμματος, κ. Καρατζαφέρη, εν τούτοις πολλά στελέχη που διέθεταν πολιτική ενόραση, μεταξύ αυτών και ο υπογράφων, τον είχαν ενημερώσει πως εκκολάπτει στον κόρφο του αλλά και στα σπλάχνα του κόμματος, ένα φαρμακερό πολιτικό φίδι, το οποίο εποφθαλμιούσε την αρχηγία του κόμματος, θέτοντας σε κίνδυνο τη συνοχή του αλλά και δημιουργώντας πολλά προβλήματα στον πατριωτικό πολιτικό χώρο που κάλυπτε ο ΛΑ.Ο.Σ».

Παρακάτω η επιστολή του Μιχάλη Βάρδα:
«Στο πρόσφατο (13/11/2010) φύλλο της εγκρίτου εφημερίδας σας, δημοσιεύεται πολυθεματική συνέντευξη του φίλου και συναγωνιστού Μάκη Βορίδη. Επειδή σε αυτή θίγονται κάποια ζητήματα στα οποία τυχαίνει να έχω διαφορετική άποψη από τον Μάκη Βορίδη, θεώρησα χρήσιμο και σκόπιμο να τις εκφράσω δημοσίως προκειμένου να αναπτυχθεί – επί τέλους – ένας ευπρεπής και γόνιμος διάλογος που θα συντελέσει στην παραγωγή Πολιτικής, της οποίας την έλλειψη μπορούμε, οι πιο πολλοί από εμάς, εύκολα να διαπιστώσουμε. Η έκπτωση και η παρακμή της Πολιτικής στις ημέρες μας είναι η κυριότερη αιτία της Κρίσης που διέρχεται η Πατρίδα μας. Μιας Κρίσης βαθειάς και πολυεπίπεδης. Δεν συμφωνώ με την άποψη ότι ο ΛΑ.Ο.Σ. δεν είχε πτώση ποσοστών.

Πτώση υπήρξε και κυμάνθηκε περί το 15-20%. Είναι θέμα απλής αριθμητικής αυτή η διαπίστωση και θα πρέπει το Κόμμα να μελετήσει τους τρόπους διά των οποίων η εκλογική του Δυναμική θα μπορέσει να ανακάμψει. Όλοι γνωρίζουμε ότι η ψήφιση , από κοινού με το ΠΑΣΟΚ, του Μνημονίου (της δανειστικής σύμβασης με το ΔΝΤ, την ΕΕ και την ΕΚΤ) και η, πολιτικά και κοινωνικά, αδύναμη επιχειρηματολογία μας, φέρουν το κύριο βάρος της εκλογικής μας μείωσης που ενδέχεται να μετεξελιχθεί και σε συρρίκνωση της ευρύτερης πολιτικής μας επιρροής, αν δεν γίνουν σύντομα οι αναγκαίες διορθωτικές κινήσεις σε ιδεολογικό επίπεδο αλλά και σε επίπεδο πολιτικής και οργανωτικής τακτικής. Δεν συμφωνώ με την αντίληψη ότι η αντιμνημονιακή πολιτική της Ν.Δ. φταίει για την ενίσχυση της Αριστεράς.

 Αν δηλαδή η Ν.Δ. είχε συνταχθεί υπέρ του Μνημονίου, θα εμειώνοντο τα ποσοστά της Αριστεράς; Δεν χρειάζεται πολλή σκέψη για να αντιληφθεί και ο πιο απλοϊκός Έλληνας πολίτης ότι σε μια τέτοια περίπτωση θα είχε καταστεί η Αριστερά στην συλλογική συνείδηση, ο πιο γνήσιος και ο αποκλειστικός προστάτης των λαϊκών συμφερόντων! Δεν μας φταίει λοιπόν η ρητορική της Αριστεράς. Ας την μελετήσουμε όμως για να προσπαθήσουμε να θεραπεύσουμε τα δικά μας ανομήματα. Συμφωνώ με την αντίληψη του Μάκη Βορίδη ότι το Μνημόνιο είναι το αποτέλεσμα της διαχρονικής ανεπάρκειας του δικομματισμού και του πολιτικού μας συστήματος. Θα μπορούσε αυτή να αποτελέσει αφορμή και αιτία σεμιναρίων ιδεολογικών, πολιτικών προβληματισμών που θα διεξήγοντο υπό την μορφή debates ή άλλων, σε κάποια αβλαβή και προστατευμένα φιλοσοφικά σπουδαστήρια.

Η διαπίστωση όμως αυτή δεν προσφέρει απολύτως τίποτε στην αντιμετώπιση της μεγάλης και πρωτοφανούς υποθήκευσης της εθνικής μας περιουσίας και στην κατάλυση της εθνικής μας ανεξαρτησίας που επιτάσσει το Μνημόνιο. Γιατί έπρεπε εμείς, ένα μικρό συντηρητικό λαϊκό κόμμα να συμπράξει με το “αριστερό” ΠΑΣΟΚ που διέθετε άνετη κοινοβουλευτική πλειοψηφία 160 εδρών στην Ελληνική Βουλή; Γιατί δεν αφήσαμε το ΠΑΣΟΚ να ψηφίσει μόνο του το επαχθές Μνημόνιο; Γιατί; Ας σημειωθεί ότι επί έξι περίπου μήνες, από τον Οκτώβριο 2009 μέχρι και τον Μάρτιο 2010, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ δεν έχασε ευκαιρία να υπονομεύει την πιστοληπτική ικανότητα της Χώρας μας με σωρεία παραλείψεων και ατυχών δηλώσεων (Τιτανικός, εξάσφαιρα πιστόλια, ανυπαρξία…σιέλου στα ασφαλιστικά μας ταμεία και πολλά άλλα). Η Πατρίδα μας ελάχιστα επιχειρήματα διαθέτει, αγαπητέ Μάκη, για να επαναδιαπραγματευθεί το δημόσιο χρέος της, όπως φαίνεται να ελπίζεις. Πρακτικά κανένα επιχείρημα δεν διαθέτει για να βελτιώσει την θέση της.

Το Μνημόνιο αποτελεί ήδη μέρος της Ελληνικής ζοφερής πραγματικότητας! Το Μνημόνιο, μεταξύ άλλων, προβλέπει: 1. Την απαλλαγή των ευρωπαϊκών τραπεζών από το “τοξικό” ελληνικό χρέος και την μεταφορά του σε χώρες της ΕΕ, στο ΔΝΤ και στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, απ΄ όπου θα γίνει και η διαχείρισή του. 2. Την αλλαγή του Δικαίου που διέπει το χρέος μας, από το Ελληνικό στο Αγγλικό, καταργώντας ένα μοναδικό πλεονέκτημα της Πατρίδας μας (Ίσως οι πιο πολλοί δεν γνωρίζουν ότι το 90% περίπου του ελληνικού δημόσιου χρέους διέπεται από το Ελληνικό Δίκαιο, με τρόπο τέτοιο που έδινε στην Ελλάδα το δικαίωμα, σε οποιαδήποτε χρονική στιγμή να προβαίνει σε αλλαγή της Νομοθεσίας της και να υποχρεώνει τους δανειστές της να συμμετέχουν σε αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους της, κάτι πολύ θετικό για την Ελλάδα αλλά όχι για τους δανειστές της !). 3. Την επιβάρυνση του ελληνικού χρέους με ΕΜΠΡΑΓΜΑΤΕΣ ΑΣΦΑΛΕΙΕΣ επί της ελληνικής περιουσίας δημόσιας και ιδιωτικής. 4. Την εποπτεία και τον έλεγχο της ελληνικής Οικονομίας και την υποχρέωση της Πατρίδας μας να υπακούει στις όποιες υποδείξεις και εντολές των δανειστών της, ώστε να εξασφαλισθεί στον μέγιστο δυνατό βαθμό, η αποπληρωμή των δανείων της προς αυτούς.

Στην διάρκεια της προσεχούς δεκαετίας ή δεκαπενταετίας, η Πατρίδα μας θα συνεχίσει να βαδίζει στην σήραγγα μίας οικονομικής, άνευ όρων, παράδοσης στους δανειστές της, έχοντας υποθηκεύσει την ιδιωτική και δημόσια περιουσία της και κάνοντας τα πάντα προκειμένου να εξασφαλίσει τα δικά τους συμφέροντα, ελπίζοντας ότι μετά την δική της οικονομική και κοινωνική καταστροφή, θα έρθει η ώρα της λήψης του “αντίδωρου” για τα όσα δεινά θα έχει μέχρι τότε υποφέρει, μόνον για να καταλάβει, τελικά, ότι το τίμημα που πλήρωσε ήταν εξαιρετικά υψηλό».

πηγή