Όσο πλησιάζει το τέλος του μεταπολιτευτικού κομματικού
συστήματος, τόσο πιο έκδηλη γίνεται η αναγκαιότητα, η αυριανή ημέρα στην
πατρίδα μας να μην έχει καμία απολύτως σχέση με το σήμερα.Όσο κι αν αυτό να
δείχνει ίσως άδικο για ορισμένα πρόσωπα και καταστάσεις, είναι δυστυχώς γι'
αυτούς μία αναγκαία και ικανή συνθήκη για να απαλλαγούμε οριστικά από τις
παθογένειες του παρόντος. Παθογένειες που τις δημιούργησαν συγκεκριμένα
πρόσωπα, συγκεκριμένες νοοτροπίες και συγκεκριμένα γεγονότα.
Οι "χαρισματικοί" ηγέτες από καιρό εξέλιπαν. Στην
πραγματικότητα, ποτέ δεν υπήρξαν τέτοιοι. Κάποιοι λαοπλάνοι απλώς δημιούργησαν
ένα μύθο γύρω από το όνομα τους, εκμεταλλευόμενοι είτε τις διεθνείς
διασυνδέσεις τους, είτε το οικογενειακό τους ιστορικό είτε, συνήθως, τον
πρωτογονισμό της πολιτικής παιδείας των Ελλήνων.
Η ΠΕΠΟΙΘΗΣΗ ΣΤΗ ΝΙΚΗ
Αυτά όμως ανήκουν σε μία εποχή που πέρασε. Κι αν ακόμη δεν
έχει γίνει συνείδηση σε όλους αυτό, αν κάποιοι δεν εννοούν να κατανοήσουν πως
οι νεκραναστάσεις ανήκουν σε εποχές που ο άνθρωπος αναζητούσε ακόμη μεσσίες,
τότε θα εκπλαγούν οδυνηρά. Στο κάτω - κάτω, την ανθρώπινη ματαιοδοξία και
αλαζονεία, οι ίδιοι τις εξέ-θρεψαν και καλλιέργησαν.Ήρθε η ώρα να υποστούν τις
συνέπειες των πεπραγμένων τους.
Η επώδυνη μετάβαση στο αύριο της πατρίδας μας περνά μέσα
από τη σύγκρουση δύο συλλογικοτήτων. Από τη μια. τα τελευταία κρυφά ατού του
συστήματος, που ξαμόλησε τα πρωτοπαλλήκαρα της διεθνιστικής αριστεράς ως τάχα
εναλλακτική στα αδιέξοδα που μαζί της δημιούργησε όλα αυτά τα χρόνια, και από
την άλλη, οι εκπρόσωποι της πραγματικά ελπιδοφόρας προοπτικής, οι Έλληνες
εθνικιστές, που αποτελούν τη μοναδική (και τελευταία) γραμμή άμυνας του έθνους
μας απέναντι στον παγκόσμιο ισοπεδωτισμό.
Η μάχη είναι άνιση, διότι η πολύχρονη ηγεμονία της αριστεράς
στον πνευματικό χώρο, στην ενημέρωση και στον συνδικαλισμό, δημιούργησε δομές
και δίκτυα πανίσχυρα, που δυναστεύουν τη ζωή των Ελλήνων, επιτείνοντας τα
αδιέξοδα. Το κρυφό χαρτί των εθνικών δυνάμεων, όμως. δεν
είναι άλλο από αυτό που οδήγησε σε διαρκείς νίκες στην
ιστορική μας πορεία: η πεποίθηση στη νίκη. αφού αυτή είναι συνυφασμένη με την
επιβίωση του ίδιου του Ελληνισμού, με την προάσπιση και διαφύλαξη των πατρίων,
αυτής ακριβώς της ταυτότητας και της ιδιοπροσωπίας του. Μία πίστη που λείπει από
την άλλη πλευρά, αφού η συστημική νοοτροπία προκαλεί δράσεις που στοχεύουν
απλώς στη διαφύλαξη των "κεκτημένων" και στη διατήρηση της φαυλότητας
και του πελατειακού κράτους. Το να αλλάξει κάτι επί της ουσίας, αποτελεί
κίνδυνο για την ίδια τους την ύπαρξη, γι' αυτό και αυτή τη στιγμή η λεγόμενη
αριστερά είναι το πιο συντηρητικό κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας. Μόνον έτσι
πρέπει να ιδωθεί και ως τέτοιο πρέπει να αντιμετωπιστεί.
Από την άλλη μεριά, βεβαίως, απαιτούνται εγρήγορση και
στοχευμένες κινήσεις, ώστε παράλληλα με την αξιοποίηση κάθε πολύτιμης στιγμής,
να μπουν οι βάσεις για τη στελέχωση της αυριανής ελληνικής πολιτείας. Αλίμονο
μας, αν υπάρχει έστω και ένας εκπρόσωπος της σημερινής φαυλότητας με θεσμικό
ρόλο σ' αυτό το αύριο! Είναι σίγουρο ότι σαν ιός θα εξαπλωθεί και θα
ξαναμολύνει ολόκληρο το σώμα της ελληνικής κοινωνίας.
0 σκουπιδοτενεκές της ιστορίας θα πρέπει να κλείσει οριστικά
με το τέλος της οδυνηρής αυτής φάσης που βιώνουμε. Το ξημέρωμα μίας νέας
ημέρας, πρέπει να φέρει μόνο φως!
το άρθρο του συναγωνιστή Γιάννη Κουριαννίδη δημοσιεύθηκε στον Ελεύθερο Κόσμο Ιανουαρίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η ομάδα του Κοινού Παρονομαστή δίνει την ευκαιρία στον καθένα να εκφραστεί ελεύθερα χωρίς ύβρεις και προσωπικές αντιπαραθέσεις
Οι απόψεις, θέσεις του συγγραφέα- αρθρογράφου δεν υιοθετούνται απαραίτητα από την συντακτική ομάδα του Κοινού Παρονομαστή
Σχόλια που δεν θα είναι σύμφωνα με το πνεύμα της ομάδος διαχείρισης δεν θα προβάλλονται
Ομάδα Κ.Π