Ο πραγματικός ιδεολόγος Μαξίμ Γκόρκι

.Του Συνεργάτη μας Φοίβου Ιωσήφ

                                                                   

Πρίν κάποια χρόνια είχα πάει στην Νότιο Αμερική και αποκόμισα κάποιες ιδέες για τις χώρες αυτές. Δεν ήταν οι καλλίτερες, φτώχεια, εγκληματικότητα, διαφθορά και απάτη. Όταν περπατούσες στο δρόμο κινδύνευες το περισσότερο από κανά στιλέτο και το λιγώτερο από καμμιά ηπατίτηδα. Τά χιλιάδες παιδάκια σε παίρναν από πίσω για χιλιόμετρα ολόκληρα εκλιπαρώντας για μια τρύπια δεκάρα, για μισή μπανάνα ή μια καραμέλα. Ανεργία, ναρκωτικά, ανύπαρκτη αστυνόμευση και πορνεία σε βαθμό εγκεφαλίκού επεισοδίου. Η απόλυτη ένδεια, ο πραγματικός ανθρώπινος εξευτελισμός, η ποταπότητα και η ευτέλεια του ανθρωπίνου είδους.

Πέρασαν χρόνια βέβαια από τότε και με χαρά μαθαίνω πώς οι οικονομίες τους ανέκαμψαν, πώς ο λαός
κυλιέται πλέον μέσα στον πλούτο και την χλιδή. Σε τέτοιο βαθμό μάλιστα πού τά περισευούμενα τά δανείζουν σε χώρες με προβληματικές οικονομίες όπως η δική μας περίπτωση. Δανείζουν και μάλιστα με επιτόκια πολύ χαμηλώτερα από αυτά των Ευρωπαϊκών και Αμερικανικών Τραπεζών. Η φτώχεια τους δίδαξε τον ανθρωπισμό και τον εφαρμόζουν τώρα προς τις δεινοπαθούσες χώρες. Τραπεζίτες έξω καρδιά, χρηματιστηριακές εταιρείες με το χαμόγελο

στα χείλη, Υπουργοί με ανοιχτά πορτοφόλια και πορτοφολάδες στο κέντρο των πόλεων όλο το εικοσιτετράωρο. Οι τελευταίοι διανυκτερεύουν καθ εκάστην.

Θυμάμαι πώς στο Ρίο ντέ Τξανέιρο μας είχαν πεί να μην κατεβούμε πολύ πρωί στην πλάζ, κινδυνεύαμε από ένοπλη ληστεία όσο δεν υπήρχαν άλλοι άνθρωποι. Στην παραγκούπολη πίσω από τά πολυτελή ξενοδοχεία ούτε λόγος για να προχωρήσουμε δέκα μέτρα. Σε αρπάζαν και σε επέστρεφαν με ένα νεφρό ή ένα μάτι. Το άλλο στο αφήναν για ιδία χρήση. Τώρα όμως πάνε αυτά, περασμένα και ποτέ ξεχασμένα. Την ώρα τούτη που μιλάμε στο Σάο Πάολο η αστυνομία καλείται κάθε βράδυ να εξιχνιάση σαράντα πέντε δολοφονίες. Σε μια εβδομάδα χάνεται ολόκληρη γειτονιά.Το μόνο παρήγορο είναι ότι οι Βραζιλιάνες κάνουν πολλά παιδιά και αναπληρώνεται ο αριθμός των δολοφονημένων. Ουδέν δημογραφικό  πρόβλημα ανακοινώνει υπερήφανη η λαοπρόβλητη από τους Αμερικανούς κυβέρνηση. Ουδέν.

Σ αυτή τη χώρα πήγε ο αγαπημένος μας Αλέξης για να πάρη δανεικά, στις φαβέλες του Rio και του Recife. Πολύ το χρήμα, αν υπολογίσης βέβαια το γεγονός ότι μία στις τρείς γυναίκες στην Βραζιλία καταλήγει στην πορνεία αντιλαμβάνεστε ότι οι δουλειές πάνε καλά, ειδικά αυτές των κάτω άκρων. Είναι ανθρωποι των άκρων. Οι Βραζιλιάνοι βέβαια υπουργοί παρά το ότι είναι

απόγονοι σκλάβων και παιδιά λιμενεργατών υποδέχτηκαν τους δικούς μας γραβατωμένοι και κουστουμαρισμένοι. Οι δικοί μας μπήκαν στα υπουργεία χωρίς γραβάτες και ιδιαίτερο ντύσιμο,

απλοί άνθρωποι καϋμένε,σαν γυφτούλια, θα έλεγε κανένας με υπερβολή. Με ανοιχτά τά λαιμά, έτσι πού οι Βραζιλιάνοι να τους συμπαθήσουνε αμέσως, σαν να βλέπανε τον παππού τους την εποχή του δουλεμπορίου. Τι να κάνουμε, ας το παραδεχτούμε, είμαστε λιγάκι λιγοστούληδες, λιγουλάκι λαϊκιστές, μά πάνω απ όλα καλά παιδιά.Κιμπάρηδες, μερακλήδες καί μπουζουκόβιοι, δεν είναι λίγα αυτά που προσφέρουμε σαν εγγύηση στα δάνεια πού θα πάρουμε από τις Τράπεζές τους, για σκεφτείτε το λιγάκι. 

Την άλλη φορά που θα θελήσετε δάνειο πηγαίνετε στον τραπεζίτη σας χωρίς γραβάτα, με σκονισμένα παπούτσια και ή δυνατόν με την φόρμα εργασίας, θα έχετε μεγάλη επιτυχία. Πάντως προσωπικά νομίζω πώς τόσο ο Αλέξης όσο και ο Γιάννης Δραγασάκης θα μπορούσανε να  πάνε στην πρόεδρο της Βραζιλίας και με ένα μοντέρνο λουλουδάτο μαγιό. Γιατί, δεν καταλαβαίνω την απορία σας. Καλοκαίρι ήταν εκεί, ζέστη έκανε, πού το περίεργο για μια μοδάτη ενδυμασία της  πλάζ. Προσωπικά θα συμφωνούσα χωρίς δεύτερη κουβέντα ή και τρίτη ακόμη. Γιατί?

Εν πάση βέβαια περιπτώσει η επιμελημένη ατημελισία μπορεί να είναι και ένας καινούριος τρόπος, μια πρόκληση για ακόμη μεγαλύτερα δάνεια με ακόμη χαμηλότερα επιτόκια, κανείς δεν ξέρειπόσο μεγάλη μπορεί να είναι η τραπεζική επιτυχία χωρίς γραβάτα. Μπορεί να πιάσει βρέ παιδί μου τους λεηλατούντες τά Αργεντίνικα super market μια ακράτεια και να αρχίσουν τά εμβάσματα προς την Ελλάδα εν είδη χιονοθύελλας, να μην ξέρουμε τι να κάνουμε τά λεφτά, στο τέλος δε να τους πούμε πώς διαγράφουμε το χρέος μονομερώς. Όλα μπορείς να τά περιμένεις από την αριστερά, έχει τον άσσο στο μανίκι, τον τραβάει και αμέσως  λύνεται το πρόβλημα σαν να μην υπήρχε ποτέ. Απλά και κατανοητά πράγματα. ΄Η είσαι αριστερός και σου κόβει, ή τράβα με την δεξιά να σε τραβολογάνε οι τραπεζίτες εφ όρου ζωής. Άλλο οι  τραπεζίτες και άλλο οι πάμπλουτοι κάτοικοι της φαβέλας(φαβέλα=παράγκα).

Γι αυτό εγώ παραδέχομαι τον αργόλογο Αλέξη τον χαριτωμένον, και πιστεύω πώς η άποψή του για νέες συμμαχίες πρέπει να αναγνωρισθή ως η μόνη εφικτή λύση. Να συμμαχήσουμε οπωσδήποτε με την Ινδία, την χώρα πού κάθε πρωϊ στην Καλκούτα κανένας από τους δύο χιλιαδες νεκρούς στο δρόμο δεν μένει άταφος. Τά πάντα φροντίζει η Κύβέρνηση, κανένας άστεγος δεν σήπεται επί μέρες στο δρόμο, συλλογή και ταφή αυθυμερόν, εκεί να δής Αλέξη οργάνωση και χρήμα προς ενίσχυση φτωχών λαών. Μην καθυστερείς δευτερόλεπτο, φύγε αμέσως για την Βομβάη, το φτηνό χρήμα είναι  εκεί και περιμένει τους αριστερούς φακίρηδες, άλλωστε ως φακίρης μάλλον θα πάς  εκεί, ίδια ιδεολογία.

Ο Μαξιμ Γκόρκι λέει ότι οι άνθρωποι θέλουν να ακούνε για μεγάλα πράγματα χωρίς να τους νοιάζει αν είναι πραγματικά, αρκεί οι ίδιοι να ευχαριστιούνται. Α, ρέ μπαγασούλι, είσαι πολύ μελετημένος στον Γκόρκι, η διαφορά σας είναι ότι εκείνος ήταν πραγματικά μεγάλος ιδεολόγος και δεν έβγαλε ποτέ  τη γραβάτα για να το αποδείξη.  Ο  υπέροχος Ρώσος συγγραφέας Μαξίμ Γκόρκι δεν ήταν γυφτούλι.