Ο Εθνικισμός έναντι του Εθνικοσοσιαλισμού. ( 1 )

H αναφορά πού γίνεται συχνά στον Έθνικοσοσιαλισμό της Γερμανίας καθώς καί ή σύγχισις πού πολλές φορές σκόπιμα καλλιεργεί­ται μεταξύ αύτού καί τοϋ Εθνικισμού απετέ­λεσε το έρέθισμα γιά την επιλογή του σημε­ρινού μας θέματος.

Ή σύγχισις οφείλεται στό γεγονός ότι αμ­φότερες οί αντιλήψεις του Εθνικισμού καί τού Έθνικοσοσιαλισμού έχουν ώς κεντρική άξια τό "Εθνος. Έν τούτοις οι δύο σχολές έχουν σημαντικές φιλοσοφικές διαφορές ώς πρός τόν προσανατολισμό, καθώς καί Ιστορικές διαφορές, τίς όποιες θά δούμε στήν συνέχεια.

Ή βασική φιλοσοφική διαφορά μεταξύ των δύο αντιλήψεων συνίσταται στήν περιοχή της ανθρωπινής προσωπικότητος πρός τήν οποία απευθύνεται καί της οποίας τήν άνάπτυξι ζη­τούν. Ή διαφορά αυτή γίνεται ουσιωδεστέρα όταν γίνη αναφορά στήν συλλογική άνθρωπίνη προσωπικότητα καί στίς διαφορετικές περιοχές της στίς οποίες οί δύο Ιδεολογίες απευθύνονται, στά πλαίσια τού "Εθνους.

Γιά νά γίνη σαφεστέρα ή άνάλυσίς μας, άς δούμε τήν «σύστασι» τού άνθρωπου. Σύμφω­να λοιπόν, μέ τήν παραδοσιακή φιλοσοφία, ο ανθρώπινος ψυχοσωματικός οργανισμός α­ποτελείται από επτά φορείς της συνειδήσε­ως (κατ’ άλλη ορολογία, επτά σώματα) μέ τούς οποίους ό άνθρωπος μετέχει στά έπτά πεδία της Δημιουργίας. Ή πραγματικότης αυ­τή δίδεται συμβολικά στό Πλατωνικό Συμπό­σιο, όπου έπτά είναι τά λαμβάνοντα μέρος στόν διάλογο πρόσωπα μέ κορυφαίο τόν Σωκράτη. 

Οι έπτά μορφές τού άνθρωπου είναι:

1. Ό φυσικός φορεύς, δηλ. τό φυσικό σώμα του άνθρώπου.

2. Ό Ζωτικός φορεύς είναι ενεργειακός σχηματισμός πού διακινεί τήν Ζωτική πνοή, ενέρ­γεια με τήν οποία τό σώμα γίνεται Ζών οργανισμός, Ικανός νά πραγματοποιή τόν με­ταβολισμό καί νά λειτουργή αντίστροφα πρός τό 2ο θερμοδυναμικό αξίωμα. Είναι ό χώρος τών βιολογικών αυτοματισμών.

3.Ό συναισθηματικός φορεύς, γνωστός καί ώς αστρικό σώμα, είναι τό «σώμα» τών συναι­σθημάτων τού άνθρωπου. Είναι ό χώρος του υποσυνειδήτου, τών αρχεγόνων ενστίκτων, τών επιθυμιών άλλά καί τών ανωτέρων συναι­σθημάτων όπως ή φιλοπατρία, ή κοινωνική αλ­ληλεγγύη, ό έρως κλπ. Ή ακτινοβολία τού αστρικού σώματος είναι αυτό πού ονομάζεται αύρα ή αύγοειδές σώμα κατά τήν αρχαία Ελ­ληνική ορολογία.

4. Ό κατώτερος νους είναι ό φορεύς της αν­θρωπινής συνειδήσεως στό σημερινό εξελι­κτικό στάδιο τού ανθρώπου. Είναι ό φορεύς μέ τόν όποιον ό άνθρωπος σκέπτεται καί αν­τιλαμβάνεται τό περιβάλλον του στό μορφι­κό έπίπεδο,δηλ. εξετάζοντας τίς μορφές τών όντων. Ή σκέψις τού κατωτέρου νοός είναι συγκεκριμένη καί περιστρέφεται γύρω άπό τό «έγώ».

Οι τέσσερις κατώτεροι φορείς τού άνθρώπου είναι διακριτοί καί φθαρτοί καί διαλύονται διαδοχικώς καί βαθμιαίως μετά τόν φυσικό θάνατο. Αποτελούν τήν κατωτέρα τετράδα. Αντίθετα, οι επόμενοι ανώτεροι τρεις φορείς είναι αλληλένδετοι σέ μία οντότητα καί ά­φθαρτοι. Είναι άνευ σχήματος καί αποτελούν τήν ανωτέρα τριάδα. Είναι σέ λανθάνουσα κατάστασι στον σημερινό άνθρωπο. Τούς 

ανα­φέρουμε κατωτέρω:

5. Ό ανώτερος Νους (Ν) είναι ό νούς μέσω του οποίου αντιλαμβάνεται ό άνθρωπος τίς αφηρημένες έννοιες, τίς δυνάμεις του σύμπαντος πίσω άπό τά φαινόμενα, τήν ουσία τών όντων πίσω άπό τίς απατηλές μορφές. Μέσω του ανωτέρω νοός ό άνθρωπος κατακτά τήν από­λυτη Γνώσι, διατηρώντας, όμως, τόν δυϊσμό υποκειμένου - αντικειμένου ή έγώ - περιβάλ­λον ή εσωτερικού - εξωτερικού κόσμου. Τό πύρ του Προμηθέως ήταν συμβολικά ή δυνατότης ένεργοποιήσεως του φορέως αυτού πού μάς έδωσε ό ευεργέτης αυτός τού άν­θρώπου.

6. Ό διαισθητικός ή φωτεινός ή βουδικός φο­ρεύς (Δ) είναι αυτός μέσω του οποίου ό άν­θρωπος υπερβαίνει τόν δυϊσμό του έγώ - μή έγώ καί αποκτά συνείδησι ένότητος μέ ολό­κληρο τό Σύμπαν. («"Εν τό Πάν» τοϋ Ηρακλεί­του). Ή συνείδησι τότε δέν λειτουργεί μέ νοητικές διαδικασίες άλλά αντιλαμβάνεται τό Πάν δι' άπ' ευθείας επικοινωνίας. Ή κατάστασις αυτή, έν .αντιδιαστολή πρός τήν Γνώσι, κα­λείται Σοφία.

7. Τέλος ή μονάς ή άτομο (Α) είναι τό πραγ­ματικό «έγώ» του άνθρωπου, ό Θεός μέσα στόν "Ανθρωπο. Εκφράζει τήν βούλησι του ύπάρχειν καί αντανακλάται στους άλλους 6 φορείς σάν βουλητική παρόρμησις.

Ή ένεργοποίησις της ανωτέρας τριάδος Ν-Δ-Α απετέλεσε τόν συνειδητό στόχο τών Θρη­σκειών καί τόν, ασυνείδητο ή μή στόχο τών πολιτισμών. Ή ένεργοποίησις αυτή είναι ή θέωσις του άνθρώπου κατά τήν θρησκεία μας ή ή άποθέωσις κατά τήν αρχαιοελληνική ορο­λογία. Ή προσπάθεια γιά τήν εσωτερική αυ­τή άνάβασι πρός τό θείον μπορεί νά γίνη μέσω τριών εναλλακτικών οδών τίς όποιες συνόψι­σε ό νεοπλατωνικός φιλόσοφος Πλωτίνος: 

1. Ή οδός τού έραστού. Πρόκειται γι’ αυτόν πού αναπτύσσει μέσα του τόν Θείο "Ερωτα, όπως τόν περιγράφει ό Πλάτων στό Συμπό­σιο καί τόν Φαίδρο. Τήν όδό αυτή ακολουθεί καί ό Χριστιανός ασκητής. Μέσω τής καλλιέρ­γειας τών ανωτέρων στοιχείων του αστρικού του φορέως, πράγμα πού επιτυγχάνει μέ τήν τυφλή άφοσίωσι στήν θεότητα («Πίστις»), ό ε­ραστής προσπαθεί νά άφυπνίση τόν φορέα Δ μέ τόν όποίο αυτός συγγενεύει. Πρόκειται γιά τό φιλοσοφικό Ιδεώδες τού Πλάτωνος.

2. Ή οδός τού φιλοσόφου. Ό φιλόσοφος, μέ­σω της εσωτερικής έρεύνης ανιχνεύει τήν θεία Σοφία τόσο στόν εσωτερικό του κόσμο («γνώθι σαυτόν») όσο καί στό Σύμπαν, μέ τήν καλλιέργεια αφηρημένων επιστημών, όπως τά Μαθηματικά, ή αστρονομία καί ή φυσική Φι­λοσοφία. "Ετσι, καλλιεργώντας τά ανώτερα στοιχεία τού κατωτέρου νοός, προσπαθεί νά άφυπνίση τόν φορέα Ν.

3. Ή οδός τού μουσικού. Πρόκειται γιά τόν εγκόσμιο δρόμο, άφού ή λέξις μουσικός έδώ σημαίνει τόν κατέχοντα οίαδήποτε άπό τίς κα­λές ή έφηρμοσμένες τέχνες. Μέσω τής φιλο­σοφημένης συμμετοχής στήν κοινωνική καί πολιτική ζωή καί τής φιλοσοφημένης εξασκή­σεως ενός επαγγέλματος ή μιάς τέχνης ό μου­σικός αναπτύσσει πλευρές τοϋ εσωτερικού του κόσμου, ώστε τελικά νά έπιτύχη τήν μετάλλαξί του αφυπνίζοντας, ανάλογα μέ τήν κλίσι του, τόν φορέα Ν ή Δ. Αυτό είναι καί τό Πλατωνικό πολιτικό Ιδεώδες καί σ' αυτό ανα­φέρεται ή παραβολή τών ταλάντων τού Ευαγ­γελίου.

"Εχουμε γράψει σέ άλλες μας αναλύσεις ότι ό άνθρωπος έχει ταυτόχρονα ατομική καί συλ­λογική ύπόστασι. Έτσι, οί έπτά φορείς του έ­χουν ιούς αντιστοίχους τους στην Φυλή καί τό "Εθνος.

Σύμφωνα λοιπόν μέ αυτή τήν διαπίστωσι, ή συλλογική Φυλετική Ψυχή πού εκφράζεται σάν Εθνική συνείδησι στό "Εθνος, έχει καί αυτή τούς φορείς της, αστρικό ή συναισθη­ματικό, κατώτερο νοητικό καί τήν τριάδα Ν-Δ-Α, πού περικλείουν έκαστος τούς ατομικούς αντιστοίχους φορείς έκαστου άτομου. Έτσι ή εξελικτική προσπάθεια κάθε άτομου έχει τήν άντανάκλασί της καί στήν συλλογική ψυ­χή του "Εθνους.

Οι θεωρήσεις καί οί πρακτικές τού Εθνικι­σμού καί του Έθνικοσοσιαλισμού είναι διαφο­ρετικές καί έχουν διαφορετικές επιδράσεις έπί τής Συλλογικής Ψυχής καί ενεργοποιούν διαφορετικές δυνάμεις της. Ή συνέχεια, ό­μως, έπ' αύτού θά παρουσιασθή στό επόμε­νο μας άρθρο.

Πρόδρομος Κούρτογλου